Ayla:Alo.
Sertaç:Alo,konuşabiliyomusun.Yani uygunmusun anlamında.
Ayla:Evet uygunum.
Sertaç:Ne olur sözümü kesmeden beni dinle.Belki bi daha sana bunları anlatmıcam.Biraz canın yanıcak belki ama ben bunları sana söylemessem deliricem Ayla.Nefes alamıyorum,boğuluyorum ve çok mutsuzum.Geldiğimden beri eve gitmedim,gidemedim.Yol boyu eve girince nasıl hissedicemi düşündüm ve çok korktum.Alıştığım bişeyler var ve ben bunlardan vazgeçmek istemiyorum Ayla.Bu kadar kolay olmasın ne olur.Bak ben cümleleri bile kuramıyorum.Ama senin beni anladığına eminim.Sen anlarsın.Kapıyı açtığın da benim geldiğimi bildiğin halde "Sen mi geldin?" diye seslenmeni beklicem.Eylül'ün koridorda bana doğru koşmasını.Senden önce parfümünün kokusunun gelişini,hem de elindeki soğan kokusuyla karışmasını..Ben bunları bi daha göremicekmiyim Ayla.
Ayla:Sertaç lütfen,ne olursun.
Sertaç:Ellerini,parmaklarını,saçının her telini hatırlıyorum.Alnındaki o küçük izi,kızdığnda önce gözlerini kısmanı sonra dudaklarını büzmeni,"ne diyosun!" diye bağırmanı,bi kadehle sarhoş olup abuk subuk konuşmanı...Hepsini,hepsini biliyorum.Çünkü ordaydım,ben ordaydım,hep senin yanındaydım.Şimdi bakıyoumda bu,bunlar benim hayatımın kendisi zaten.Ben seni nasıl kaybettim Ayla.Ben böyle bi kötülüğü nasıl yaptım ikimize.
Ayla:Sertaç,şimdi değil ne olursun.
Sertaç:Sen telefonumda hâlân karım diye kayıtlıken sana karıcım diyemicek olmak o kadar zor ki.Ben bidaha bunları kime yaşarım Ayla?Nasıl yaşarım?Eylül için kapıya çizdiğimiz boy çizgileri o kadarla mı kalıcak?
Ayla:Sertaç kapatıyorum.Dünya üzerinde boşanan tek çift biz değiliz.Lütfen güçlü ol.Lütfen!
Sertaç:Ayla affet beni.....(Ayla telefonu kapatır) Seni seviyorum.Seni çok seviyorum.
__________________